МУҲОҶИРОН ЧӢ МЕГӮЯНД? (суҳбати сарироҳӣ)
Хабарнигори Хадамоти муҳоҷират Анвар Юсупов бо Нозим Сафаров, истиқоматкунандаи шаҳри Душанбе суҳбати сарироҳӣ баргузор намуд:
Анвар: - Шумо аз муҳоҷират баргаштед?
Нозим: - Бале, ман муддати 10 сол мешавад, ки дар шаҳри Санкт-Петербурги Федератсияи Россия кору фаъолият менамоям ва ҳар сол ду-се маротиба ба Ватан меоям. Аслан ман бо корҳои сохтмонӣ машғулам. Маоши хуб мегирам.
Анвар: - Ҳолатҳое буданд, ки аз ҷониби корфармо нисбат ба Шумо ҳуқуқвайронкунӣ ва ё боздоштани маош рӯй дода бошад?
Нозим: - Не, ҳеҷ вақт.
Анвар: - Шумо ягон маротиба бемор шудед ва дар ин ҳолат маблағи табобат аз тарафи кӣ пардохт шуд?
Нозим: - Ман як маротиба курудаамро ҷарроҳӣ кардам, маблағашро ширкат пардохт намуд, чунки дар шартномаи кориам хурду хӯрок, ҷойи хоб ва беморӣ қайд гардида буд. Роҳбарияти ширкат чанд маротиба ба дидорбиниям омад, барои муолиҷаам кумаки модӣ расонд.
Анвар: - Аз надоштани ихтисос танқисӣ доштед?
Нозим: - Дар бригадаи мо ҳама ихтисосманд буданд. Мо метавонистем дар ҳар лаҳза якдигарро иваз намоем. Асоси кори мо якдигарфаҳмӣ ва дӯстӣ байни ҳамватанон буд. Ягона душвориамон хуб надонистани забони русӣ. Шукрона, ки ман дар пойтахти мамлакат шаҳри Душанбе калон шудам, забони русиро хуб ёд гирифтам. Боқимонда ҳамкорони ман, ки бисёрашон аз деҳот ҳастанд, ҳоло на он қадар хуб русиро медонанд.
Анвар: - Роҳҳо кушода шаванд, Шумо боз ба кишвари Россия меравед?
Нозим: - Албатта, меравам. Алакай аз номи роҳбарияти ширкат даъватнома ҳам гирифтам. Онҳо маро интизоранд. Ният дорам, ки рӯзҳои наздик вазъият бо ин бемории нави КОВИД-19 тағйир ёбаду, ман боз барои муҳоҷирати меҳнатӣ ба шаҳри Санкт-Петербург раҳсипор гардам.
Анвар: - Шумо 10 сол боз дар муҳоҷират ҳастед, ба андешаи Шумо барои беҳбуди кори муҳоҷирон чӣ корҳоро бояд ба анҷом расонид?
Нозим: - Бисёр мехостам Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Федератсияи Россия Созишнома оид ба таъмини нафақа, суғуртаи иҷтимоӣ ва суғуртаи тиббиро ба имзо расонанд, то баъди ахиран аз муҳоҷират баргаштан, мо бо нафақа таъмин шавем.
Анвар: - Ташаккур!